It's cheap you know!

Goedemorgen!!

De dagen vliegen hier voorbij, ondertussen zijn we al 3 weken hier en voelen ons al helemaal ingeburgerd in het Hanoise stadsleven. Bussen worden er genomen ipv taxi's en de dag wordt ingezet met een broodje met ei en suikerrietje sapje zoals echte Vietnamese studenten ontbijten.

De laatste dagen zijn we min of meer gespaard gebleven van de regenen en hebben we dus ons veldwerk goed kunnen verder zetten.

Maandag werd voor de eerste keer de andere kant van de oever verkent. Aangezien we wat problemen hadden met de bus, kwamen we er pas tegen lunchtijd aan en gingen we het eerste beste restaurantje binnen om er de plaatselijke keuken te proeven. Het eten was lekker, maar na het passeren van 2 ratten hielden we het er snel voor bekenen en vulden we onze magen maar met wat chips.. Dan maar terug verder werken. Niet veel later kwamen we terecht in een of andere inwijding of ceremonie waar we een tijdje van bleven meegenieten. Een hele gebeurtenis waar constant van kleren werd gewisseld, eten werd ingewijd, kartonnen paarden op het toneel kwamen en met een toorts gevaarlijk dicht naar de mensen werd gezwaaid. Een andere opmerkelijke gebeurtenis was de verkoop van goudvissen en koeien onder de brug!

In de namiddag nam de vrouw van Linh man ons weer mee naar de markt om nieuwe stofjes te kopen voor onze galakleedjes (de vorige waren niet van de juiste kwaliteit om de kleedjes te maken die we toen voorstelden) en de naaister om onze gemaakte kleren te passen. Wat we laten nameken komt identiek terug, dus daar zijn we zeer blij mee, maar het blijft toch afwachten op het hopelijk mooie resultaat van de galakleedjes. Het grappige aan de vrouw van Linh is dat ze ons constant wijst op de goedkope prijs van de stofjes (it's cheap you know!) en dan telkens de belgische prijs vraagt en altijd zegt:"ohh, very expensive! I can buy 20 pieces for the same price. It's cheap you know!".

Gisteren zijn we dan de peninsula (zoals Ingrid het noemt of het gedeelte gelegen tussen 2 rivieren ) gaan anlayseren. Hiervoor moesten we de Red River oversteken en tot onze grote verbazing was het eilandje, dat we in een van de 1e dagen waren gaan verkennen, bijna zo goed als verdwenen! Door de hevige regen van de laatste dagen waren enkel de daken van de huisjes nog zichtbaar en hier en daar stak er nog een bananenboom uit boven het water! Om jullie een idee te geven een voor en na foto:

Hiervan bekomen zetten we onze trip verder richting de site. Dit bleek een zeer rustig, proper en mooi dorpje te zijn. Zeer gastvrij! Algauw had de plaatselijke bevolking ons in't oog en ook onze schrik vor honden (iedereen heeft er wel een exemplaar of 3 van!). Een vriendelijk vrouwtje nodigde ons dan al snel uit voor een hapje en een sapje bij haar thuis.

Ook al zien zij ons als een attractie, deze oprechte vriendelijkheid doet toch deugd in vergelijking met het relatieve anonieme leven dat we in Hanoi city leiden. Ons werk werd na een wat vreemd afscheid door de moeilijkheid van communiceren terug verder gezet. We ontdekten dat de bouwstijl in heel Hanoi wel min of meer hetzelfde is en opvallend voor dit dorpje was wel dat er zo goed als geen auto's reden! Tegen het einde van de trip werden we nog aangeklampt door de plaatselijke tieners die graag wilden poseren voor ons en onder constant gegiechel de jongens die in het water iets aan het vangen waren wilden tonen. Erna werd onze dag weer in stijl afgesloten in ons ondertussen favoriete restaurantje, Koto, in Hanoi.

Groetjes,

Valerie