U vraagt, wij draaien

Lieve allemaal,



U e-mailde mij. Smste mij. Belde mij. En dat allemaal met het in sommige gevallen subtiel en in andere gevallen het minder subtiel verzoek om te bloggen. Het is een leuk gevoel om te weten dat er iemand aan je denkt. En daarom hebben jullie van mij nog zo snel mogelijk een uitgebreide update te goed!



Ingrid belooft het u.



xxxi

terug van een zalige reis

Na een vermoeiende reis willen we even melden dat we alleen gezond en wel zijn teruggekeerd naar Hanoi. De storm die in het vorige bericht was vermeld bleek al over te zijn toen we in de luchthaven waren aangekomen dus we hadden geen probleem met de vlucht.

De reis is super verlopen! Morgen zullen we wel wat meer tijd vinden om foto's online te plaatsen. Je kan voorlopig al een kijkje nemen op de blog van Annelies en Daan.

Valerie en ik zijn weer aangekomen op ons 'kot'. Gelukkig stond de laptop nog waar we hem hadden achter gelaten en was er van de overstroming niets meer te zien. Ook de kraan van de lavabo is gemaakt tijdens onze afwezigheid, dus alles is tip top!!!

Morgen komt er een uitgebreider bericht, nu gaan we snel in ons bedje kruipen.

Groetjes,
An

De uitstap met Linh en zijn vrouw:


Dit is Linh die een slak wil opeten. Zijn vrouw zit naast hem




Ook wij hebben deze slakken moeten opeten. Het was even moeilijk maar het is ons toch gelukt! En eigenlijk moeten we toegeven dat ze best lekker waren!



Jaja, je ziet het goed, dit is een gefrituurd vogeltje!!! Blijkbaar een vietnamese specialiteit! Hier was het nog moeilijker om onze principes opzij te schuiven. Maar uiteindelijk hebben we er toch enkele opgegeten! Het is dus de bedoeling dat je het volledige vogeltje opeet! Het kopje bleek nog het sappigst te zijn... Best lekker!!!



Erg smalle brug waar je toch in 2 richtingen opkunt!



Prachtig uitzicht op het landschap!!!

Dit bericht is zo kort omdat we snel naar de luchthaven moeten vertrekken voor onze reis naar Cambodja! De storm die al enkele dagen geleden was voorspeld is echter nu pas uitgebroken! We hopen dat het vliegtuig toch nog opstijgt en dat we veilig aankomen!

Groetjes en tot na de reis!!!
An

surprise surprise!!!

eyla,

Gisteren zijn we met zen 3en gaan eten met Linh en zijn vrouw. We hadden hen uitgenodigd om te gaan eten in het enigste Belgische restaurant dat Hanoi rijk is om hen te bedanken voor alle moeite en tijd die ze in ons steken. Om het even samen te vatten: Linh helpt ons met alle praktische zaken zoals uitleggen hoe en waar we naar het zwembad kunnen, waar we best kunnen eten, hij haalt medicijnen indien nodig, als we een vietnamees niet verstaan dan bellen we Linh op en vertaalt hij alles voor ons, hij heeft uitgelegd welke taxi het goedkoopst is en welke bussen we kunnen nemen, bovendien heeft hij voor onze slaapplaats gezorgd...
Kortom al wat we maar willen weten kunnen we gewoon vragen aan Linh.
Zijn vrouw begint al even belangrijk voor ons te worden want zij vervult al onze vrouwelijke wensen. Zij gaat met ons stof kopen op de markt om er elk kledingstuk mee te maken wat we maar willen. Zo hebben we al 6 rokken, 2 kleedjes en een broek laten maken bij de naaister en er zijn nog 3 galajurken op komst! Vandaag heeft ze ons naar de kapper geleid! Voor 7 euro is mijn haar zeer goed geknipt en het is nog nooit zo goed gewassen!!! Je krijgt er nog een hoofdmassage bovenop.

Dus het mag duidelijk zijn, dat koppel doet echt alles voor ons!!! Een kleine traktatie van onze kant is bijgevolg niet meer dan normaal!
Het etentje was enorm gezellig en ja hoor ze vonden het Belgische eten heel lekker!!! Als voorgerecht waren het kaaskroketten en als hoofdgerecht koniginnenhapje met frietjes of gehaktballetjes in tomatensaus met frietjes. Linh is meestal de grappigste in huis. Bij de eerste hap deed hij steeds alsof het afschuwelijk was, uiteraard was dat een grapje want hij heeft echt zijn bord volledig opgegeten. Voor zijn vrouw was de portie iets te groot en dus heeft hij haar ook geholpen.

Ze hadden nog een grote verrassing voor Valerie en ik. Omdat Ingrid met haar vietnamese familie op reis is hadden Valerie en ik nog enkele dagen vrij. Bijgevolg hebben Linh en zijn vrouw ons uitgenodigd om mee te gaan naar hun familie op het platteland. Dat was uiteraard een super uitnodiging waar we beiden heel enthousiast over zijn. Morgen moeten we dus vroeg opstaan (om 5u!!!) om met hun te vertrekken naar hun familie.

Oh ja, we hebben ook nog voor onze thesis gewerkt :-D! We hebben deze namiddag een ontmoeting gehad met Mister Iwata. Dat is blijkbaar een grote kleine Japanse meneer die een masterplan heeft gemaakt voor hanoi. In tegenstelling tot het plan van de Koreanen wil hij van de omgeving van de red river een groot stedelijk park maken. Voor ons klinkt het in ieder geval veel beter in de oren dan het Manhatten van de koreanen. Hij heeft ons bovendien veel betere informatie gegeven (in het engels zelfs!). We zullen zijn masterplan zeker van naderbij bekijken!

Nu moeten we snel in ons bed kruipen want we moeten morgen veel te vroeg op!

Groetjes,
An

bericht voor de bezorgde ouders + update

Voor alle duidelijkheid: Hanoi is nog NIET overstroomd! De voorbije week waren er veel problemen in het noorden. Sapa is overstroomd. Dat is een bergdorp dat we volgende maand zouden bezoeken. Hopelijk is tegen dan de modder weggeruimd en is de treinverbinding hersteld.

Binnen enkele dagen zal de storm die boven Sapa heeft gewoed naar Hanoi overwaaien. Tegen dan zou de sterkte wel afgenomen moeten zijn. Hopelijk blijft de red river binnen haar oevers en is de storm over tegen de 18e zodat we nog met de vlieger naar Cambodja op reis kunnen.

Ingrid zal wellicht de stad uitvluchten met haar moeke en familie. Valerie en ik zullen rustig op ons kamerke blijven. We hebben reeds heel wat eten en drank ingeslagen zodat we niet verhongeren :-D, er staan nog genoeg filmkes op onze harde schijf om de tijd te doden en er valt ook nog heel wat te verwerken van ons veldwerk. Dus we komen de storm wel door :-D

Het enige wat wel ambetant zou kunnen worden is dat de electriciteit misschien uitvalt. In vietnam gebeurt dat wel vaker (als je de elektriciteitsdraden ziet hangen in de straat zal je dat ook niet verwonderen) ook het gsmverkeer laat het wel eens afweten bij slecht weer.

Deze foto's tonen een zeer normaal straatbeeld. Het lijkt alsof de vietnamezen nooit een elektriciteitsdraad vervangen, maar er gewoon steeds 1 bijhangen. Op bijna elke foto hangt er wel een draad in de weg. Wat ook grappig is, is dat de tellers van de elektriciteit gewoon buiten hangen. Op zich is dat wel gemakkelijk, zo moeten de bevoegde personen nooit de huizen betreden, bovendien moeten ze dan ook niet die verschrikkelijke honden trotseren...

Regelmatig hangen er uiteinden van de elektriciteitsdraden los naar beneden. We proberen deze steeds te vermijden in de hoop niet geëlektrocuteerd te worden. Maar wees gerust via borden in stations of andere openbare plaatsen worden de vietnamezen wel aangeleerd hoe ze iemand moeten helpen. :-D

Nog een kleine update van vandaag:

We hebben weer een deel van ons veldwerk gedaan. Vandaag was het echter weer broeiend heet, bijgevolg ging het veldwerk minder vlot dan anders. Gelukkig was het maar een klein stuk van Hanoi dat we moesten verkennen. Het was een klein industriegebiedje. Het was echter niet duidelijk wat er werd gefabriceerd. Wat wel opviel was dat in Vietnam industrie en wonen blijkbaar wel samengaan. De woningen bevonden zich gewoon her en der tussen de loodsen. Af en toe rees er ook een appartementsgebouw op.

Na die broeiende hitte zijn Valerie en ik wat inkopen gaan doen om dan het welverdiende zwemmeke te doen in het plaatselijke zwembad dat zich vlakbij onze woonst bevindt. We keken er al een tijdje naar uit en het heeft echt goed gedaan! Maar ons zwembad bevindt zich in open lucht. Voor ons is dat plezant omdat we dan wat kunnen bruinen. Maar aziatische vrouwen willen het liefst van al zo wit mogelijk blijven. Dat had als gevolg dat er zo goed als geen vrouwen in het zwembad zaten. De aziatische mannen zijn bovendien geen vrouwelijke vormen gewend. (Die vrouwelijke aziaten hebben meer het formaat van een kleine strijkplank) Toen wij als 2 westerse jonge vrouwen het zwembad betraden hadden we dan ook zeer veel bekijks. We zijn maar rap in het water gedoken. Maar de blikken bleven toch behoorlijk lang op ons gericht.

Wat ook opviel was dat het grote deel van de mannelijke zwemmers zich aan 1 kant van het zwembad bevonden. Dat deel was niet alleen minder diep maar had ook een uitstekend zicht op de schaarsgeklede vrouwen die op de 1e verdieping aerobic deden. Mannen hé, het blijven toch snoepers... :-D

Heel wat vietnamezen willen heel graag engels leren en willen dat ook oefenen met westerlingen. Bijgevolg worden we heel vaak aangesproken en zo ook in het zwembad. Deze keer was het een meisje van 10 jaar die een beetje onder druk van haar mama met ons wilde praten. Blijkbaar ging ze samen met haar mama 's avonds naar de engelse les. Ze konden allebei al behoorlijk engels. Af en toe moesten ze elkaar helpen. Het meisje was altijd heel blij als ze een woord beter kon uitspreken als haar mama waardoor we konden verstaan wat ze bedoelden. We moesten tonen of we deftig konden zwemmen. Na een kleine demonstratie bleek dat we het toch behoorlijk konden. Verder hebben we uitgelegd dat België een erg koud land was waar ze lekkere chocolade hadden en lekker bier. (even de clichés naar boven gehaald)

Blijkbaar doen we de mensen steeds een groot plezier door hun engels even te oefenen met een kleine babbel.

Morgen wacht er ons een voorlopig laatste deel van ons veldwerk.

Tot blogs!

Groetjes,

An

It's cheap you know!

Goedemorgen!!

De dagen vliegen hier voorbij, ondertussen zijn we al 3 weken hier en voelen ons al helemaal ingeburgerd in het Hanoise stadsleven. Bussen worden er genomen ipv taxi's en de dag wordt ingezet met een broodje met ei en suikerrietje sapje zoals echte Vietnamese studenten ontbijten.

De laatste dagen zijn we min of meer gespaard gebleven van de regenen en hebben we dus ons veldwerk goed kunnen verder zetten.

Maandag werd voor de eerste keer de andere kant van de oever verkent. Aangezien we wat problemen hadden met de bus, kwamen we er pas tegen lunchtijd aan en gingen we het eerste beste restaurantje binnen om er de plaatselijke keuken te proeven. Het eten was lekker, maar na het passeren van 2 ratten hielden we het er snel voor bekenen en vulden we onze magen maar met wat chips.. Dan maar terug verder werken. Niet veel later kwamen we terecht in een of andere inwijding of ceremonie waar we een tijdje van bleven meegenieten. Een hele gebeurtenis waar constant van kleren werd gewisseld, eten werd ingewijd, kartonnen paarden op het toneel kwamen en met een toorts gevaarlijk dicht naar de mensen werd gezwaaid. Een andere opmerkelijke gebeurtenis was de verkoop van goudvissen en koeien onder de brug!

In de namiddag nam de vrouw van Linh man ons weer mee naar de markt om nieuwe stofjes te kopen voor onze galakleedjes (de vorige waren niet van de juiste kwaliteit om de kleedjes te maken die we toen voorstelden) en de naaister om onze gemaakte kleren te passen. Wat we laten nameken komt identiek terug, dus daar zijn we zeer blij mee, maar het blijft toch afwachten op het hopelijk mooie resultaat van de galakleedjes. Het grappige aan de vrouw van Linh is dat ze ons constant wijst op de goedkope prijs van de stofjes (it's cheap you know!) en dan telkens de belgische prijs vraagt en altijd zegt:"ohh, very expensive! I can buy 20 pieces for the same price. It's cheap you know!".

Gisteren zijn we dan de peninsula (zoals Ingrid het noemt of het gedeelte gelegen tussen 2 rivieren ) gaan anlayseren. Hiervoor moesten we de Red River oversteken en tot onze grote verbazing was het eilandje, dat we in een van de 1e dagen waren gaan verkennen, bijna zo goed als verdwenen! Door de hevige regen van de laatste dagen waren enkel de daken van de huisjes nog zichtbaar en hier en daar stak er nog een bananenboom uit boven het water! Om jullie een idee te geven een voor en na foto:

Hiervan bekomen zetten we onze trip verder richting de site. Dit bleek een zeer rustig, proper en mooi dorpje te zijn. Zeer gastvrij! Algauw had de plaatselijke bevolking ons in't oog en ook onze schrik vor honden (iedereen heeft er wel een exemplaar of 3 van!). Een vriendelijk vrouwtje nodigde ons dan al snel uit voor een hapje en een sapje bij haar thuis.

Ook al zien zij ons als een attractie, deze oprechte vriendelijkheid doet toch deugd in vergelijking met het relatieve anonieme leven dat we in Hanoi city leiden. Ons werk werd na een wat vreemd afscheid door de moeilijkheid van communiceren terug verder gezet. We ontdekten dat de bouwstijl in heel Hanoi wel min of meer hetzelfde is en opvallend voor dit dorpje was wel dat er zo goed als geen auto's reden! Tegen het einde van de trip werden we nog aangeklampt door de plaatselijke tieners die graag wilden poseren voor ons en onder constant gegiechel de jongens die in het water iets aan het vangen waren wilden tonen. Erna werd onze dag weer in stijl afgesloten in ons ondertussen favoriete restaurantje, Koto, in Hanoi.

Groetjes,

Valerie

Belgisch weertje

Regenseizoen: Er werd ons verteld dat regenseizoen betekent dat de hemelsluizen gedurende 2 uur per dag open staan en het voor de rest van de tijd droog warm weer zou zijn.
Niets is minder waar...
De eerste 10 dagen leek het regenseizoen nog zeer goed mee te vallen. In plaats van de verwachte stortregen, was het eerder een korte normale regenbui en dat niet eens elke dag maar eerder om de 3 dagen ongeveer.
Maar sinds vandaag beseffen we wel degelijk dat het regenseizoen is. Tijdens ons veldwerk langs de rode rivier begon het met enkele fikse regenbuien. Uiteraard hadden we geen jas bij (wie zou dat wel doen als het 30 graden is buiten en de zon schijnt?), bijgevolg moesten we af en toe schuilen op een terrasje onder 1 van de vele plastic zeilen die aan de huizen hangen.
Met het gedacht dat de regen wel zou ophouden hebben we nog enkele pogingen ondernomen het veldwerk te hervatten maar dat bleek niet veel op te brengen. Dan maar het koreaans masterplan voor Hanoi in 2020 gaan bekijken op 1 of andere tentoonstelling.
Maar zelfs om 17u was het nog steeds niet gestopt met regenen. In de plaats van minder regen kwam er steeds meer en meer en nu ('s avonds) is het echt aan het stortregenen. Gelukkig zitten Valerie en ik hoog en droog op de 4e verdieping!
In ieder geval zal het de eerste nacht zijn dat de airco uit blijft en dat de trui uit de koffer wordt gehaald. Blijkbaar komen die extra kilo's in de koffer dan toch van pas.
Volgens de voorspellingen zou het nog minstens 2 dagen regenen. Hopelijk lijdt ons veldwerk daar niet te hard onder. Positief punt is alvast dat de smog wel wat minder zal zijn en dat het ondertussen eindelijk enkele graden kouder is buiten.

tot Blogs,
An

Bezoek aan de markt

Hallo!!!

Weer een snelle update met enkele foto's!

In laatste instantie kregen we eergisteren avond van Linh man telefoon dat zijn vrouw ons de dag erna wou meenemen om kleren te laten maken. Onze geplande avond van werken aan de thesis werd dus al snel vervangen door te zoeken naar mooie galakleedjes! Gelukkig hebben we wel een flexibel werkschema :). Eerst nam ze ons dus mee naar de markt om stofjes te kiezen. Echt goedkoop en veel keus! Enkele kledingstukken wilden we laten namaken en we kozen ook meteen stof voor een galakleed in zijde. Dan naar een andere winkel om het stof voor het onderkleed te kopen en daarna naar de kleermaker zelf. Gelukkig hadden we een tolk bij, want we wilden alledrie een mengeling van verschillende voorbeelden, wat we dus zeker niet in gebarentaal uitgelegd kregen. Nu is het natuurlijk afwachten op het resultaat (16e augustus) want het was de eerste keer dat ze zo een soort kleren moest maken :) Maar om jullie een idee van prijs te geven, het galakleed zal ons uiteindelijk een 20 euro kosten! We voelden ons meteen in ons nopjes en zagen ons volgend jaar al alle galabals afschuimen in onze nieuwe outfit!

Erna werd er terug wat aan de thesis gewerkt en werden enkele praktische zaken in orde gebracht.

Vandaag zijn we dan aan het veldwerk van het volgend vierkantje begonnen, gelegen aan de Cau Long Bien bridge (oudste brug van Hanoi, gebouwd door de Fransen). Hierin is een grote markt, het station en de slums gelegen. Een hele interessante belevenis, maar het bracht ook enkele spannende momenten met zich mee (zoals een bekogeling met fruit en soms ook wel kwade blikken als we foto's namen).

We zijn ook nog te weten gekomen dat cholera en een diarree epidemie in Hanoi is uitgebroken... extra uitkijken dus voor rauwe groeten.

Hier nog enkele foto's:



Spelende kinderen op het eilandje in de Red River. Vermoedelijk hadden ze nog nooit (of toch niet vaak) een westerling gezien. Ze trokken in ieder geval zeer grote ogen toen we langs kwamen en we bleken de attractie van de dag te zijn.






Dergelijke dames met ontzettend zware lasten aan hun schouderstok lopen her en der door Hanoi. Ze verkopen de gekste dingen. De ene keer doen hun 2 manden dienst als lopende keuken, de andere keer verkopen ze kleding en de gebruikelijke plastic sletskes die veel inwoners hier dragen. Meestal verkopen ze echter fruit.
Je zou je ook even moeten inbeelden hoe zij de straat over steken. Vaak nemen zij de kortste weg over het kruispunt, wat gewoon diagonaal is en dus niet via de middenberm. Tussen de honderden brommerkes en auto's zie je dan 2 manden waggelend de straat oversteken... best indrukwekkend.







Bij het bezoek aan de markt zijn we te weten gekomen hoe de vrouwtjes aan hun koopwaar komen. Bij een bepaalde vrachtwagen was er een gevecht ontstaan tussen de dames. Blijkbaar werden daar grote manden verkocht voor een appel en een ei. De vrouwen stonden te drummen aan de vrachtwagen met het geld in hun handen. De mensen van de vrachtwagen probeerden hen wat verder weg te houden maar zonder resultaat. Er ontstonden enkele schermutselingen wegens twijfel over de eigenaar van enkele manden. In ieder geval hebben we begrepen dat niets is wat het lijkt. De koopwaar van deze dames komt niet van op de veldjes rond hun huis maar wordt wellicht ingevoerd vanuit de landelijke gebieden rond Hanoi en dan doorverkocht. Als westerling iets kopen van deze dames is ook onbegonnen werk want we hebben geen flauw benul van de eigenlijke waarde van hun koopwaar en we worden bijgevolg serieus int zak gezet.

Morgen volgt er alweer een nieuwe buurt om te onderzoeken! Deze namiddag houden we ons bezig met onze kleren te wassen. Vermoedelijk zullen enkele stuks wel serieus krimpen wegens onze onwetendheid over wasmachines. (bloos, bloos)

Groetjes,
Valerie en An

Eerste lading foto's

In een lokaal Vietnamees restaurant waar ze alle verschillende soorten gerechten 'verzamelen' in plaats van één specialiteit per restaurantje. Het klaarmaken van een van deze specialiteiten is zichtbaar op de achtergrond.

Een extra nachtje in Bankok vonden we precies niet zo erg :) Relaxen aan het zwembad, gevolgd door een uitgebreid avondbuffet en afgesloten met lekkere cocktails en life muziek!

Wij met kapitein tijdens de boottrip op de Red River.

Het kantoor met zwembad van Tung met uitzicht op een meer van een halve hectare!!

Typische woningen op het eilandje waar we onze eerste analyse hadden gedaan.

Tijdens onze eerste analyse zagen we enkele jongeren die vanop de bovenste vakwerk ligger van de Cau Long Bien brug naar beneden in de Red River sprongen! Vrij indrukwekkend zeker aangezien de rivier op sommige plaatsen niet zo diep kan zijn! Iets wat wij hen niet hebben nagedaan in ieder geval :)

Meer foto's gaan zeker nog volgen!

Terug in Hanoi

Twee dagen geleden zijn we terug neergestreken in Hanoi. Gisteren zijn we dan ook aan het veldwerk begonnen. (Jaja, we zijn hier wel degelijk niet alleen maar op vakantie :-) ) We hebben de hele dag op een vissersbootje op de Red River gezeten om een overzicht te krijgen van de stad rond de rivier. Het was heel leuk en ook nuttig, maar het was wel heel warm. We hebben er dan ook alledrie een rood velletje aan overgehouden, de ene al iets meer dan de andere. Daarna zijn we uitgenodigd om bij Vietnamezen thuis te gaan eten. Het was best grappig aangezien ze geen Engels konden, maar het was eigenlijk heel gezellig.
Ondertussen is ook Thang hier in het huis beland, hij is de zoon van mijn "moeke". Hij woont al elf jaar in Parijs en gedraagt zich bijgevolg als een echte Parisien, inclusief een kopje koffie aan zijn hand vastgelijmd. Hij heeft me gisteren per scooter "Hanoi by night" laten zien (ja mama, ja papa, ik droeg een helm) en het was superleuk.
Vandaag zijn we voor onze thesis een eilandje in de rivier gaan bekijken en het was vooral warm. Gelukkig was ik net voor de stortbui thuis waar ik werd verwelkomd door mijn moeke met fruit en mais. Ze heeft zo die typische grootoudertrekjes om je te overladen met eten. Maar voorlopig krijg ik haar nog niet uitgelegd dat ik geen twee maiskolven als vieruurtje aankan.

Ik hou jullie op de hoogte van meer van dat fraais!

xxxi